Η Αρναία είναι κωμόπολη και ήταν πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου της Χαλκιδικής έως το 2010. Από το 2010 έως σήμερα ανήκει στο δήμο Αριστοτέλη με έδρα την Ιερισσό. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα, έχοντας μπροστά της προς τα Βορειοανατολικά μια κοιλάδα με καταπράσινα λειβάδια και απέναντι τα δάση του βουνού Δρεβενίκος. Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι 70 χιλιόμετρα και από τον Πολύγυρο 38. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά το 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα αρχίζει να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια[2]. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821 και το χωριό πυρπολήθηκε, ανάμεσα σε άλλα 41, από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ελευθέριος Ιωάννου, ο Δημήτριος Νικολάου και ο Μαργαρίτης Δημητρίου[3]. Επίσης ο προεστός Κωνσταντίνος Ευθυμιάδης που δαπάνησε την περιουσία του στον αγώνα[4]. Οι κάτοικοι επίσης έδωσαν το παρόν στο Μακεδονικό Αγώνα, οργανώνοντας τοπική Επιτροπή Άμυνας. Η απελευθέρωση έγινε στις 2 Νοεμβρίου 1912.
Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Λιαριγκόβη.
⟶ Βικιπαίδεια (Τελευταία τροποποίηση 10:24, 19 Ιουλίου 2015)
Η Αρναία είναι κωμόπολη και ήταν πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου της Χαλκιδικής έως το 2010. Από το 2010 έως σήμερα ανήκει στο δήμο Αριστοτέλη με έδρα την Ιερισσό. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα, έχοντας μπροστά της προς τα Βορειοανατολικά μια κοιλάδα με καταπράσινα λειβάδια και απέναντι τα δάση του βουνού Δρεβενίκος. Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι 70 χιλιόμετρα και από τον Πολύγυρο 38. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά το 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα αρχίζει να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια[2]. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821 και το χωριό πυρπολήθηκε, ανάμεσα σε άλλα 41, από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ελευθέριος Ιωάννου, ο Δημήτριος Νικολάου και ο Μαργαρίτης Δημητρίου[3]. Επίσης ο προεστός Κωνσταντίνος Ευθυμιάδης που δαπάνησε την περιουσία του στον αγώνα[4]. Οι κάτοικοι επίσης έδωσαν το παρόν στο Μακεδονικό Αγώνα, οργανώνοντας τοπική Επιτροπή Άμυνας. Η απελευθέρωση έγινε στις 2 Νοεμβρίου 1912.
Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Λιαριγκόβη.
⟶ Βικιπαίδεια (Τελευταία τροποποίηση 10:24, 19 Ιουλίου 2015)
