Σοφιανόπουλος, Ιωάννης (1887-1951)

  1. Πρόσωπο
  2. 1887
  3. 27 Ιουλίου 1951
  4. Καλάβρυτα
  5. Αθήνα
  6. Έλληνας
  7. Πολιτικός - Νομικός
  8. Επικεφαλής πολιτικού φορέα - Υπουργός Ελληνικής κυβέρνησης
  9. Ενήλικες με εμπλοκή στον εμφύλιο
  10. Ανάμειξη στον εμφύλιο με Εθνικοφροσύνη
  11. Πολιτικό προσωπικό κυβερνητικών δυνάμεων
  12. Άνδρας
    1. Κυβέρνηση 1945 (Ιανουαρίου) Νικολάου Πλαστήρα
    2. Κυβέρνηση 1945 (Απριλίου) Πέτρου Βούλγαρη
    3. Κυβέρνηση 1945 (Νοεμβρίου) Θεμιστοκλή Σοφούλη

    1. Γεννήθηκε το 1887 στα Καλάβρυτα Αχαΐας, γόνος εύπορης οικογένειας αγωνιστών του 1821, το πιο διακεκριμένο μέλος της οποίας ήταν ο Παναγιώτης Σοφιανόπουλος. Σπούδασε νομική και πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αργότερα στην Γαλλία. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους προσλήφθηκε στο ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου ως διευθυντής του Γραφείου Τύπου και στην συνέχεια ως νομικός σύμβουλος στη χάραξη των ελληνοσερβικών συνόρων, μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

      Στο κίνημα 1ης Μαρτίου 1935 κατηγορήθηκε ως ένας εκ των οργανωτών και καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια δεσμά. Μετά όμως την γενική αμνηστία που δόθηκε από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄ το 1936, συνέπτυξε μαζί με άλλους του Αριστερού χώρου το «Λαϊκόν Μέτωπον» στο οποίο και ανέλαβε αρχηγός. Όταν όμως εγκαθιδρύθηκε η δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη και εξορίσθηκε σε νησιά του Αιγαίου απ΄ όπου και διέφυγε στην Γαλλία, παραμένοντας εκεί μέχρι το 1940. Με την νέα γενική αμνηστία που δόθηκε από την κυβέρνηση Τσουδερού στην μαχόμενη Κρήτη, τον Μάιο του 1941 επέστρεψε στην Ελλάδα πλην όμως συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές και φυλακίστηκε για κάποιο διάστημα.

      Μετά τη αποφυλάκισή του δημιούργησε νέα πολιτική οργάνωση με τον τίτλο «Νεοδημοκρατική Ένωσις Αριστερών». Στη συνέχεια το 1943 προσκλήθηκε και μετέβη στη Μέση Ανατολή στο Συνέδριο του Λιβάνου. Εκεί υποστήριξε την ανάγκη δημιουργίας «κοινού Εθνικού Στρατού» και τη συνδιαλλαγή όλου του ελληνικού πολιτικού κόσμου για την εξασφάλιση ομαλού πολιτικού βίου και της δημοκρατικής εξέλιξης. Στη συνέχεια δεν συμμετείχε στη νέα υπό τον Γεώργιο Παπανδρέουσχηματισθείσα κυβέρνηση αφού οι βασικές του απόψεις δεν έγιναν δεκτές.

      Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας επανήλθε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1945 (μετά τα Δεκεμβριανά), και ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Πλαστήρα. Ακολούθως προήδρευσε στο συνέδριο της Βάρκιζας στο οποίο και συνομολογήθηκε η ομώνυμη συμφωνία.

      Όταν συνήλθε η πρώτη διάσκεψη του ΟΗΕ στον Άγιο Φραγκίσκο (Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ) ο Ιωάννης Σοφιανόπουλος μετέβη εκεί ως αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας και προήδρευσε της επιτροπής για την σύνταξη του καταστατικού χάρτη του Οργανισμού. Τασσόμενος όμως εναντίον της εισδοχής της Αργεντινής στον ΟΗΕ, ήλθε σε ρήξη με την τότε κυβέρνηση του ναυάρχου Πέτρου Βούλγαρη και αναγκάσθηκε να παρατηθεί.

      Τον Νοέμβριο του 1945, επί κυβέρνησης Θεμιστοκλή Σοφούλη ανέλαβε ξανά υπουργός Εξωτερικών, αλλά και πάλι αναγκάσθηκε να παραιτηθεί (Ιανουάριος 1946), όταν υποστήριξε ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ αντίθετη άποψη από αυτήν του πρωθυπουργού, σε σχέση με την θέση που θα έπρεπε να λάβει η ελληνική κυβέρνηση επί της ρωσικής πρότασης περί αποχώρησης των Άγγλων από την Ελλάδα.

      Τέλος, στις εκλογές του Μαρτίου του 1950 ,συνεργάστηκε με τους αρχηγούς των Αριστερών ομάδων δημιουργώντας εκλογικό συνασπισμό υπό τον τίτλο «Δημοκρατική Παράταξις» και εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών (πρώτος βουλευτής σε ψήφους). Πέθανε το επόμενο έτος (1951) σε ηλικία 64 ετών, καταβληθείς από βαριά ανίατη νόσο.

      ⟶ Wikipedia
    1. Q6062146 ⟶ Πατήστε εδώ
    1. 285289676 (Personal) ⟶ Sofianopoulos, Iōannēs A.
  17. Original: AltSol Company. - Rules: RDA
Συνοπτικές πληροφορίες