Στο πεντάτομο έργο Πολιτική Ιστορία της Πάτρας από το 1828 έως το 1974, ο Βασίλης Λάζαρης επιχειρεί μια ειδική γνωριμία με την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, προσπαθώντας μέσα σε τοπικά γεγονότα να εντοπίσει γενικότερες πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Και η ιστορία της Πάτρας είναι οπωσδήποτε πλούσια σε τέτοια γεγονότα, εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, που της επέτρεπε άλλοτε να δέχεται απ' έξω πολλές επιδράσεις και στη συνέχεια να τις εκφράζει στις περισσότερες περιπτώσεις μέσα από πολύ συγκεκριμένα περιστατικά.
Η τοπική ιστορία της Πάτρας δεν είναι μόνο ένας αντίλαλος των γενικότερων γεγονότων. Η Πάτρα λόγω της γεωγραφικής της θέσης είναι ουσιαστικά η πύλη της Ελλάδας προς τη Δύση με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μα πάνω απ'όλα είναι ο χώρος δράσης, και φυσικά αγώνα για την επιβίωση και ευημερία, των κατοίκων της, στα χρόνια της μετεπαναστατικής Ελλάδας.
Στον τέταρτο τόμο της Πολιτικής Ιστορίας της Πάτρας καλύπτεται η περίοδος από το 1945 έως και το 1955: τα χρόνια της απελευθέρωσης και του εμφυλίου και μέχρι τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1955.
Ο Βασίλης Λάζαρης συνεισφέρει την κριτική του ανάλυση στα γεγονότα: στις ιστορικές και ταξικές δυνάμεις που τα δημιούργησαν αλλά και στις επιπτώσεις τους, τόσο σε πανελλήνιο αλλά κυριώτερα σε τοπικό επίπεδο.
